''Gençliğimizde, yaşamımız için önem taşıyan ve büyük sonuçlar doğuracak olayların ve kişilerin karşımıza davul zurnayla çıkacaklarını sanırız; ama yaşlılığımızda geri dönüp baktığımız zaman, bunların hepsinin de sessizce, arka kapıdan ve adeta dikkati çekmeden içeri süzülmüş olduklarını görürüz.''S
''Gençliğimizde, yaşamımız için önem taşıyan ve büyük sonuçlar doğuracak olayların ve kişilerin karşımıza davul zurnayla çıkacaklarını sanırız; ama yaşlılığımızda geri dönüp baktığımız zaman, bunların hepsinin de sessizce, arka kapıdan ve adeta dikkati çekmeden içeri süzülmüş olduklarını görürüz.''
Schopenhauer - Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar
---
schopenhauerin bu alıntısı durumumu net bir şekilde izah ediyor. 22 yaşındayım. geçen seneye kadar her şey güzeldi. hayallerime yaklaştım, kimini gerçekleştirdim, erasmus yaptım, bu fırsatla interrail yaptım. istediğim şehirde\okulda\bölümde istediğim tarzda bir yaşama sahip oldum, hala öyleyim.
eğlenceli ve dolu geçen günlerim o kadar fazlaydı ki, döndüğümde yani bu dönemin başında bile o sarhoşluğu atamadım. dönem başında ders seçiminde çok mantıklı seçimler yapmayı akıl edemedim ve ortalamam düşürdüm biraz. (şuan 2,75 çok kötü değil aslında). sömestır tatilinde bir seyahat planladığım için staj yapmadım. fakat seyahatten vazgeçtim. CC ile geçmek istemediğim dersi bütünlemeye bırakmak istedim, finalde cevapları bildiğim halde soruları yanıtlamadım fakat DD ile geçtim ve bu yüzden büt.e giremedim. yazın WAT yapmayı düşünüyordum ki bu günlerde somut bir adım atmalıyım ama hiç halim yok bunun araştırması ve para tedariki için. aöf okuyorum ikinci üni olarak, hiç çalışmadığım halde vizelerim o kadar da kötü değildi, finallere çalışsam\saydım geçebilirim\dim derslerimi, fakat boşladım. insan ilişkilerime imtina ederken bir kız arkadaşıma karşı haysiyetsizce davranmış oldum önceki aylarda, aradan onca zaman geçti hala bunu nasıl yaptım diyorum. irili ufaklı daha bir sürü şey var buraya yazmak istemediğim, günlerim gelip geçiyor ve en verimli zamanımı iyi değerlendirmiyorum diye düşünmemi sağlayan.
henüz üçüncü sınıfım, yaşım da 22. o kadar da geç değil yani fakat zamanım gitgide daralıyor. verdiğim alıntıdaki durumu hissedebiliyorum. bir sene sonra okulum bitecek. istediğim başarı ortalaması ile bitirmek için okulu uzatmalıyım ki ortalamaya önem vermeliyim. ailem uzatma konusunda çok hoşnut değil. yüksek lisans düşünüyorum, zira mesleki anlamda çok pek kolay bir bölümde değilim. şimdilerde, boş zamanlarımın olduğu son günlermiş gibi hissediyorum bugünleri ve bunlar kısa süre sonra bitecek ve sanki bir kaç ay sonra, sanki bir iki sene sonra bu günlerimde imkanım olduğu halde yeteri kadar efor sarfetmediğim için pişman olacakmışım gibi.
yıllar sonra, barış manço'nun şarkısında dediği gibi "kaçıp giden gençliğimi özledim" demek istemiyorum. gençliğimi özledim demek istiyorum ama "kaçıp gitmiş" olmasını değil. dolu geçirmek ve pişmanlıktan tenzih olmasını istiyorum. (
www.youtube.com 
biraz da dertleşmekti bu duyuruyu açmaktaki amacım, özellikle bu günlerime dair tavsiyesi varsa benden daha fazla hayat tecrübesine sahip insanların, onları da duymak isterim.